Queremos hoxe render un homenaxe solidario e merecido aos nosos compañeiros Genoveva, Manolo e Ángel, persoas humildes e sinxelas que o deron todo, que puxeron os seus días, as súas forzas, o seu entusiasmo ó servicio dos ideais socialistas.
Non podemos resarcir as súas familias e os seus amigos por todo o tempo dedicado, pero si podemos recoñecer o seu enorme sacrificio. Independentemente dos tempos difíciles vividos dentro do seo da nosa Agrupación, eles firmaron un contrato inquebrantable de lealdade cas persoas que estiveron en cada momento ó fronte deste partido.
Podemos dicirlles as súas familias, que os socialistas da Pobra estamos orgullosos de eles, do que fixeron e do que continúan facendo.
Eles son os primeiros que sempre están, inagotable a resistencia que demostran e a defensa dos ideais do socialismo democrático. Estamos orgullosos de vos, e que a vosa constancia sexa o espello onde nos miremos. Esto si que temos que dicilo.
Queremos destacar algúns aspectos da súas traxectorias.
De Genoveva, que está convalecente e hoxe non nos pode acompañar, é o exemplo de moitas mulleres que houberon de sacar adiante aos seus fillos traballando nunha fábrica de conservas mentres Juan, o seu home, militante desta casa ata a súa morte andaba embarcado. Genoveva, poderíamos dicir que é unha desas nais coraxe que con moito esforzo, nuns anos de penuria souberon loitar por manter unha posición hexemónica de reivindicación do dereitos das mulleres nunha sociedade patriarcal.
Manolo...
tes sido ante todo un traballador e un loitador durante toda a vida. Xunto co apoio incondicional da túa muller, Lolita, a quen queremos dedicarlle un recordo moi especial, fostes dos primeiros en ver nas bateas e no sector mexilloeiro, unha ferramenta para unha vida mellor. Traballachedes incansablemente nelas, ademais de compatibilizar este duro traballo cunha pensión que rexentabades na casa dos Areos. Grazas ó voso traballo, á vosa iniciativa, á familia non lle faltou nunca nada. Inculcaron tanto ós seus fillos como ós netos uns valores fundamentais: traballo, constancia, honestidade e moito respecto polos demais. Valores inherentes ao socialismo que Manolo leva defendendo toda su vida, incluso nos momentos máis difíciles pero sen renunciar ós ideais nin perder a fe na xente A duras penas ás veces, Manolo e Lolita conseguiron sacar adiante a toda a familia e os educaron co exemplo na solidariedade e no apoio ós mais desfavorecidos, e o seu fillo Manolito foi o paradigma claro desa dedicación ós demais, Todos os aquí presentes o sabemos e recordamos, e aí está ÁMBAR como resultado dun proxecto colectivo no que a familia de Manolo tivo un gran protagonismo.... exento, valga a redundancia, de protagonismo persoal... Manolo: Sempre cara adiante e con respeto,
Ángel... o apelido Ouviña nesta casa ten sempre unha gran carga emotiva. Fostes os fundadores desta agrupación, un CLAN OUVIÑA cheo de honradez e honestidade, traballo e loita permanente tamén. Ángel, é o mais pequeno dos irmáns.. José e Ricardo fundaron no ano 1977 esta agrupación e aí empezaches a militar, xunto con eles, e a loitar contra o dictador que rexeu esta vila durante anos. Sempre Ángel ao lado do partido, non das persoas senón do partido, das ideas, dos cimentos do socialismo, encaixando golpes duros pero tamén disfrutando das victorias. Corenta anos de franquismo ás costas, Ángel tamén foi un temprano traballador. Ós 12 Anos xa andaba á faneca que vendía a súa nai. Ós 18 xa era navegante no Gran Sol, nos anos da contenda mundial. Algún susto déronche os avións alemás ¿eh Ángel?
Emigraches a Venezuela coa túa muller nos anos 60 e estiveches alí como traballador de Heinecken seis anos . Despois o regreso a España, outra vez a navegar ó Gran Sol e a Canadá.
Me alegra especialmente que o noso S. X. Pachi Vázquez, os parlamentarios autonómicos así como os compañeiros da Executiva Provincial non dubidaran en acompañarnos para compartir con nós este momento entrañable e de recoñecemento de Genoveva, Manolo e Ángel, comprometidos sempre ca defensa duns valores e uns principios que merecen a pena.
Esta executiva, que represento, se esforza e se esforzará en seguir traballando, buscando solucións ós problemas de todos, para facer realidade esa esperanza depositada en nós, e para ser dignos da vosa confianza. O futuro depende do que cada un de nós fagamos.
Ás veces ocorre que hai frases manidas, repetidas ata a saciedade, pero que son necesarias para describir unha traxectoria. Quero traer aquí as fermosas verbas que Castelao deixounos naquel Sempre en Galiza e que din que “o verdadeiro heroísmo e trocar os anceios en realidades, as ideas en feitos”. Ou nas de Pablo Iglesias: Sodes socialistas, non para amar en silencio as vosas ideas nin para recrearvos coa súa grandeza no espíritu de xustiza que as anima, senón para levalas a todas partes. Ambas definen a Genoveva, a Manolo e a Ángel.
O noso enorme agradecemento a eles, e ós que como eles creron neste proxecto solidario e democrático e a todos e todas os presentes por acompañarnos.
Non podemos resarcir as súas familias e os seus amigos por todo o tempo dedicado, pero si podemos recoñecer o seu enorme sacrificio. Independentemente dos tempos difíciles vividos dentro do seo da nosa Agrupación, eles firmaron un contrato inquebrantable de lealdade cas persoas que estiveron en cada momento ó fronte deste partido.
Podemos dicirlles as súas familias, que os socialistas da Pobra estamos orgullosos de eles, do que fixeron e do que continúan facendo.
Eles son os primeiros que sempre están, inagotable a resistencia que demostran e a defensa dos ideais do socialismo democrático. Estamos orgullosos de vos, e que a vosa constancia sexa o espello onde nos miremos. Esto si que temos que dicilo.
Queremos destacar algúns aspectos da súas traxectorias.
De Genoveva, que está convalecente e hoxe non nos pode acompañar, é o exemplo de moitas mulleres que houberon de sacar adiante aos seus fillos traballando nunha fábrica de conservas mentres Juan, o seu home, militante desta casa ata a súa morte andaba embarcado. Genoveva, poderíamos dicir que é unha desas nais coraxe que con moito esforzo, nuns anos de penuria souberon loitar por manter unha posición hexemónica de reivindicación do dereitos das mulleres nunha sociedade patriarcal.
Manolo...
tes sido ante todo un traballador e un loitador durante toda a vida. Xunto co apoio incondicional da túa muller, Lolita, a quen queremos dedicarlle un recordo moi especial, fostes dos primeiros en ver nas bateas e no sector mexilloeiro, unha ferramenta para unha vida mellor. Traballachedes incansablemente nelas, ademais de compatibilizar este duro traballo cunha pensión que rexentabades na casa dos Areos. Grazas ó voso traballo, á vosa iniciativa, á familia non lle faltou nunca nada. Inculcaron tanto ós seus fillos como ós netos uns valores fundamentais: traballo, constancia, honestidade e moito respecto polos demais. Valores inherentes ao socialismo que Manolo leva defendendo toda su vida, incluso nos momentos máis difíciles pero sen renunciar ós ideais nin perder a fe na xente A duras penas ás veces, Manolo e Lolita conseguiron sacar adiante a toda a familia e os educaron co exemplo na solidariedade e no apoio ós mais desfavorecidos, e o seu fillo Manolito foi o paradigma claro desa dedicación ós demais, Todos os aquí presentes o sabemos e recordamos, e aí está ÁMBAR como resultado dun proxecto colectivo no que a familia de Manolo tivo un gran protagonismo.... exento, valga a redundancia, de protagonismo persoal... Manolo: Sempre cara adiante e con respeto,
Ángel... o apelido Ouviña nesta casa ten sempre unha gran carga emotiva. Fostes os fundadores desta agrupación, un CLAN OUVIÑA cheo de honradez e honestidade, traballo e loita permanente tamén. Ángel, é o mais pequeno dos irmáns.. José e Ricardo fundaron no ano 1977 esta agrupación e aí empezaches a militar, xunto con eles, e a loitar contra o dictador que rexeu esta vila durante anos. Sempre Ángel ao lado do partido, non das persoas senón do partido, das ideas, dos cimentos do socialismo, encaixando golpes duros pero tamén disfrutando das victorias. Corenta anos de franquismo ás costas, Ángel tamén foi un temprano traballador. Ós 12 Anos xa andaba á faneca que vendía a súa nai. Ós 18 xa era navegante no Gran Sol, nos anos da contenda mundial. Algún susto déronche os avións alemás ¿eh Ángel?
Emigraches a Venezuela coa túa muller nos anos 60 e estiveches alí como traballador de Heinecken seis anos . Despois o regreso a España, outra vez a navegar ó Gran Sol e a Canadá.
Me alegra especialmente que o noso S. X. Pachi Vázquez, os parlamentarios autonómicos así como os compañeiros da Executiva Provincial non dubidaran en acompañarnos para compartir con nós este momento entrañable e de recoñecemento de Genoveva, Manolo e Ángel, comprometidos sempre ca defensa duns valores e uns principios que merecen a pena.
Esta executiva, que represento, se esforza e se esforzará en seguir traballando, buscando solucións ós problemas de todos, para facer realidade esa esperanza depositada en nós, e para ser dignos da vosa confianza. O futuro depende do que cada un de nós fagamos.
Ás veces ocorre que hai frases manidas, repetidas ata a saciedade, pero que son necesarias para describir unha traxectoria. Quero traer aquí as fermosas verbas que Castelao deixounos naquel Sempre en Galiza e que din que “o verdadeiro heroísmo e trocar os anceios en realidades, as ideas en feitos”. Ou nas de Pablo Iglesias: Sodes socialistas, non para amar en silencio as vosas ideas nin para recrearvos coa súa grandeza no espíritu de xustiza que as anima, senón para levalas a todas partes. Ambas definen a Genoveva, a Manolo e a Ángel.
O noso enorme agradecemento a eles, e ós que como eles creron neste proxecto solidario e democrático e a todos e todas os presentes por acompañarnos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario